Servicekosten in vrije val (uit Revu 2010)

Servicekosten in vrije val

Het Zaanse poppodium De Kade verkoopt geen kaarten meer via Ticket Service. De marktleider in de ticketverkoop ziet de ene na de andere klant vertrekken. En ook de inkomsten van de servicekosten lopen terug. Ticketland is volop in beweging. ‘Wij willen niks meer met servicekosten te maken hebben.’

29 managementboeken uit 2015

Ik las in 2015 29 managementboeken. Recensies daarvan verschijnen bijna wekelijks in het carrièrekatern van nrc.next. Veel vijfsterrenboeken zaten er niet tussen, waarschijnlijk was alleen The Happiness Industry van William Davies de maximale score waard, maar die recenseerde ik niet.

How To Speak Money en De kleine Lifehacking waren ook fijne boeken.

Wie nog iets wil weten, geeft een gil (voordat ik besluit dat ik een uurtje factuurtje coach word).

Hoe zit dat nu eigenlijk? – Joost Ardts (over managementfabels)
How To Speak Money – John Lanchester (over de financiële wereld)
Binnen – Marjo Louwers-Janssen (over het sollicitatiegesprek)
Leidinggeven zonder cijfers – Filip Vandendriessche en Han Looten (over management)
De kleine Lifehacking voor Dummies – Arjan Broere (over lifehacking)
Eerste Hulp Bij Nieuw Organiseren – Ben Kuiken (over organisaties)
Wie Heeft Mijn Werkplek Gepikt – Suze Krijnen & Floris Vrasdonk (over het nieuwe werken)
De kleine Timemanagement voor Dummies – Dirk Zeller (over timemanagement)
Cool – Wat wij kunnen leren van Scandinaviërs – Gert-Jan Hospers, Martin Vos, Marco Krijnsen (over de manier van werken in Scandinavië)
Multipliers: Hoe de beste managers 2x meer uit hun team halen – Liz Wiseman met Greg McKeown (over managers)
Ontketen je brein – Theo Compernolle (over gebruik van het brein)
De Businessromanticus – Tim Leberecht (over een ‘businessromanticus’)
Kopmannen – Jan de Schepper (over sport en bedrijfsleven)
In Beeld Met Instagram – Kirsten Jassies (over gebruik Instagram)
Werkgeluk – Rob Coolen (over werkgeluk)
Het Leiderschapsboek voor Vrouwen – Marja Wagenaar (over vrouwelijk leiderschap)
Spreek als TED – Carmine Gallo (over TED-talks)
Leren Leiden – Frits Conijn (over leiderschap en het Korps Mariniers)
Schaamteloos Delegeren – Taco Oosterkamp (over delegeren)
De Kenniskermis – Bart Flos (over te veel informatie)
Wahlberg – Arvid Buit (een ‘business-roman’ over een topman)
Tegenspraak: Hoe je beter wordt van dwarsliggers – Peter van Lonkhuyzen (over tegenspraak)
Vrouwen bluffen niet – Monic Bührs en Elisa de Groot (over vrouwen op het werk)
Hoe Word Ik Een Speedboot – Menno Lanting (over snelle organisaties)
Hoe Groen Is Jouw Gras: Als je (soms) baalt van je baan – Ester de Bruine en Roderik Bender (over ontevredenheid op je werk)
Ongewoon Goed Vergaderen – Rob de Haas (over vergaderen)
The Happiness Industry – Will Davies (over verplicht werkgeluk)
Suits & Hoodies: het geheim van de succesvolle start-up – Quintin Schevernels (over start-ups)
Houston, we’ve got a problem – Rozemarijn Dols (leiderschap uitgelegd via films)

Vechten om kaartjes – uit Nieuwe Revu 2011

Bij het programma over online tickethandel, hier een artikel uit de oude doos dat ik in 2011 voor Nieuwe Revu schreef.

Concertorganisatoren en zwarthandelaren voeren een keiharde strijd over de doorverkoop van tickets. Ondertussen wordt er alweer 500 euro gevraagd aan wie naar Justin Bieber, Adele of Lowlands wil. Ook dit jaar gaat Mojo doorverkochte Lowlandskaarten ongeldig maken. De artiesten zelf bieden, om hun portemonnee te spekken, kaarten direct aan op de zwarte markt. “Mojo is hypocriet.”

Wielertype De Forens – aanvulling

“Je moet gewoon uitkijken!” Het gebeurde half achter me, maar de wielrenner die vanaf de grond een student toeschreeuwde was me net gepasseerd. Het was het prototype wielerforens. Wat ik echter heb gemist bij het beschrijven van dit type was dat de wielerforens zich als een idioot gedraagt in het stadsverkeer.

Op een stalen ros door Nijmegen

Nu eens niet op aluminium of carbon, maar op een stalen Gios Evolution Lite reed ik een toertocht. Goede voorbereiding voor de Retroronde van Vlaanderen waarbij er straks ook weer op het frame moet worden geschakeld en de toeclips moeten worden aangetrokken.

Na 120 kilometer Ronde van Nijmegen op het Giosblauw, zijn dit de bevindingen:

Wielertypes: De Materiaalfreak

Illustratie: Wijtze Valkema

Wielertoeristen komen in verschillende soorten en maten. Als voorpublicatie van het boek Draag Nooit Een Gele Trui worden de komende maand vier van die wielertypes voorgesteld. Vandaag het vierde en laatste deel: De Materiaalfreak.

Het liefst zet hij een extra geluidssysteem op zijn vrijlopende wielen. Als het heel hard ratelt wanneer hij zijn benen stilhoudt, trekken hij en zijn fiets het meeste bekijks. Daarom houdt hij ook zo graag zijn benen even stil.

Wielertypes: De Boze Fietser

Illustratie: Wijtze Valkema

Wielertoeristen komen in verschillende soorten en maten. Als voorpublicatie van het boek Draag Nooit Een Gele Trui worden de komende maand vier van die wielertypes voorgesteld. Vandaag deel drie: De Boze Fietser.

Het aantrekken van de overschoenen gaat al gepaard met een enorme hoeveelheid scheldwoorden. Nog voordat hij op de fiets stapt, zit zijn hartslag op honderdvijftig en is zijn hoofd zo rood als een tomaat. Dat verandert niet totdat hij uit de douche komt.

Wielertypes: De Bolle

Illustratie: Wijtze Valkema

Wielertoeristen komen in verschillende soorten en maten. Als voorpublicatie van het boek Draag Nooit Een Gele Trui worden de komende maand vier van die wielertypes voorgesteld. Vandaag deel twee: De Bolle.

Als ze gaan hardlopen hoor je de gewrichten in hun voegen kraken. Als ze zwemmen zijn er problemen met het drijfvermogen. Op het voetbalveld blijven ze liever als één bal in de kerstboomopstelling staan en in contactsporten leggen ze vooral veel gewicht in de schaal. En toch komen ze op de fiets verrassend goed tot hun recht.

Wielertypes: De Zonderling

Illustratie: Wijtze Valkema, Bamseontwerpt.nl

Wielertoeristen komen in verschillende soorten en maten. Als voorpublicatie van het boek Draag Nooit Een Gele Trui worden de komende maand vier van die wielertypes voorgesteld. Met om te beginnen de verwarde man op de fiets: De Zonderling.

Er zijn van die mensen die altijd plek hebben in de trein. De zonderlingen naast wie niemand wil zitten. Maar wat doe je als ze bij jouw groepje aansluiten? Want ze zitten ook in het peloton: de gekken.

Reuring in de poëzie

Column uit De Gelderlander van 30 januari:

Reuring in de poëzie

Als je de reacties on­der internetberich­ten serieus moet nemen – wat je dus nooit moet doen – dan waren er mensen die liefst ook nog de benefietac­tie voor de gedupeerden van de brand aan de Groesbeek­seweg in de fik hadden gesto­ken.

Dat de kunstenaars hun schade wat willen beperken door kunst te verkopen, zorgde voor een handvol woedende reacties bij Omroep Gelder­land. Het ging weer over te du­re kunst, onterechte subsidies en meer van dat soort eeuwige clichés.

Gisteren werd de be­richtgeving over de aankoop van een schilderij door Kröller-Müller op de site van de omroep aangekondigd met ‘Dit kost het Kröller-Müller Mu­seum 2,8 miljoen’. Daar weten ze ook wel wat de reacties zul­len zijn: ‘Weggegooid geld’ en ‘Kan mijn nichtje van negen ook’.

Goedkoop scoren dus. Net als Omroep Gelderland maakt het Brabants Dagblad in Til­burg de vergissing te schrijven voor mensen die het hardste schreeuwen. Nu botst de cultu­rele sector in Tilburg keihard met een cultuurredacteur die een beetje reuring wil veroor­zaken.

Niks mis met reuring, het kan mij niet hard genoeg reuren. De deels terechte kri­tiek in Tilburg is dat de stuk­ken eigenlijk opinies zijn, ver­momd als nieuwsberichten.

Van wat hoger niveau was de discussie over de VSB Poëzie­prijs. In NRC Handelsblad be­kritiseerde een redacteur de nominaties en de verantwoor­ding van de jury daarvoor.

Daarop reageerde het bestuur van de prijs weer boos. Het is me wat, een discussie over poë­zie, dat is de laatste twintig jaar ook niet meer voorgeko­men. Er is nooit reuring over poëzie, omdat die grotendeels genegeerd wordt. Het is een taaie kunstvorm. Zou Omroep Gelderland er iets over schrij­ven, dan zouden de reacties zijn dat het niet eens rijmt en ook zou er vast weer eentje in de reacties schrijven dat hij met zijn sinterklaasgedichten betere prestaties neerzet, ‘en al­lemaal zonder subsidie!’.

Het gedoe rond de VSB Poëzieprijs was dat de jury engagement zocht en de journalist vond dat een dichter zelfstandig moest opereren. Tsja, ik heb daar ei­genlijk geen mening over. Wel over gedichten op muziek en dat is zaterdag en zondag in Bi­bliotheek De Mariënburg te ho­ren.

Vandaag begint namelijk de Poëzieweek. Morgen zet sin­ger- songwriter Collin Hoeve gedichten op muziek en dat is verrekte lastig. Dat wordt altijd bewezen bij de Poetracks-avon­den, waar muzikanten hetzelf­de doen.

Voor beginnende bands is het lastig en ook geves­tigde artiesten worstelen nog met een tekst die niet de hun­ne is en soms een ingewikkeld ritme heeft. Het is altijd span­nend om te zien hoe de muzi­kant het ervan afbrengt.

Poëzie en reuring kunnen dus best sa­men, zonder dat daar een krant of site aan te pas komt.