Als het niet voor de vrouwen of de drugs is, dan is een goede reden om in een bandje te gaan toch wel om eens ongezouten je mening te ventileren.
Het merendeel van de muzikanten, op Johnny Ramone na, is behoorlijk links. En dan komen er vanzelf schimpscheuten naar de doorgaans wat rechtsere machthebbers.
Protestsongs zijn er dus genoeg. Vooral in de punkhoek en buiten de mainstream. Het leuke van het lijstje protestsongs in de NME is dat er is gekozen uit de grotere bands.
Schreeuwen voor de eigen parochie kan iedereen, maar een miljoenenpubliek overtuigen is nog net iets meer sexy. NME zet Bob Dylan op 1, California Über Alles van de Dead Kennedys was mijn voorkeur geweest, maar dat is een kwestie van smaak.
Zwar 